काही मनातल्या गोष्टी...

नि कीताने फेसबुक चालू केल आणि निखिलने पाठवलेली तिसरी फ्रेंड रिक्वेस्ट तिने डिलीट केली. तिने आज मनाशी निर्णय घेतला आणि निखीलशी जे काय आहे ते स्पष्टपणे बोलायचं ठरवलं त्याप्रमाणे तिने निखिलला भेटायला बोलावलं. सकाळपासूनच त्याच्याशी काय बोलायचं ...त्याला काय विचारायचं हे तिने ठरवून ठेवलं होतं. निकिताला भेटायला जायचं म्हणून निखिल खुश होता पण निकिताने काही महत्वाचं बोलायचंय असं म्हटल्यावर मात्र निखिलच्या काळजाचा ठोका चुकला होता. त्याच्या सोबत जे आधी झालं होतं त्यामधून तो कसातरी सावरला होता आणि आता पुन्हा निकिताने असं बोलावलं तेव्हा त्याला परत भीती वाटू लागली. ते दोघेही कॉफी शॉपमधे भेटले. निखिल आधीपासूनच तिथे उभा राहून तिची वाट पहात होता. निकिता आली, थोडी गंभीर दिसत होती ती. निखिलने तिच्याकडे हसून पाहिलं मग तिनेही ओठ ताणून थोडस हसल्यासारखं केलं. निखिलने घाबरत का होईना पण विषयाला हात घातला, “बोला… काय महत्वाचं बोलायचंय तुम्हाला ?” निकिता, “मला तुम्हाला काहीतरी विचारायचं होत..” निखिल तिच्याकडे पहात, “विचारा” निकिता, “म्हणजे….मला भीती वाटतेय” निखिल दचकून एकडे तिकडे बघत, “ कोणाची ?

नि खिल खूप समजदार आणि हुशार होता. त्याने निकीता बद्दल जमेल तेवढी माहिती काढली होती. दुसऱ्यादिवशी आई निकिताला निखीलबद्दल विचारू लागली. निकिता, “अग, असं कसं सांगू… कालच तर बघून गेले, मला तो कसा आहे, त्याचा स्वभाव तरी कळायला हवा.” आई, “आतमध्ये तुमच्यामध्ये काही बोलणं झालं की नाही ?” निकिता, “झालं तस रेशीमगाठी...भाग ७ बोलणं, तो मला स्वतःबद्दल सगळं सांगत होता, पुढे त्याने काही विचार केलाय आयुष्याबद्दल ते सांगत होता. बोलण्यावरून तरी खूप समंजस वाटत होता.” मधेच तीच बोलणं काटत आईने विचारलं, “तुला काही विचारलं ?” निकिता, “हो, हेच कि तुला काय पुढे करायची इच्छा आहे ? तुला जस रहायला आवडेल तस रहा, मला काही प्रॉब्लेम नाही” आई, “घरचे पण तसे चांगले वाटले पण त्यांचे संबंध आपल्यात बसत नाहीत.” दोन दिवस झाले तरीही काही निकीता च्या घरच्यांकडून उत्तर आलं नाही म्हणून शेवटी त्यानेच कॉल केला निकीताच्या आईला आणि त्याने होकार कळवला. निखिलकडे निकीताचा नंबर होता पण त्याची हिंम्मतच होत नव्हती, तिला काय वाटेल या विचाराने. शेवटी हिंम्मत एकवटून त्याने तिला मेसेज केला. निखिल, “नमस्कार” निकिता