काही मनातल्या गोष्टी...

सं ध्याकाळ झाली आणि घरात गडबड सुरु झाली. नेहमीप्रमाणे नितेशची फुल पॅण्ट, बाबांचा पेपर आणि बातम्या. पाहुणे आले. निकिता आत मध्ये बसलेली. निकीताचा जासुस बनून नितेश गुपचूप आत आला आणि निकीताला बाहेरची परिस्थिती सांगू लागला. नितेश, “अग ताई, हे लोक पूर्ण खानदान च घेऊन आलेत.” निकिता घाबरून, “काय ? अरे फुकटच खायचं म्हणून एवढ्या लोकांनी यावं का ?” नितेश चहा द्यायला म्हणून परत बाहेर निघून गेला. निकीताला रागच आला त्यांचा. एवढ्या सगळ्यांना चहा, नाश्ता, बिचाऱ्या आईची किती धावपळ होते या सगळ्यात? तेवढ्यात आई आत आली निकीताला बोलवायला आणि निकिता बाहेर जाऊन तिच्या ठरलेल्या जागेवर जाऊन बसली. तिने हळूच सगळ्यांकडे पाहिलं तर मुलगा, त्याचा भाऊ, त्याचे आई-वडील आणि काका-काकी आलेले. तिने हळूच मुलाकडे पाहिलं आणि त्याचक्षणी तिच्या लक्षात आलं की तो मुलगाही तिच्याकडेच पाहत होता आणि तिने लगेच नजर खाली केली. त्याच्या आईने ओळख करून दिली सगळ्यांची आणि नेहमीप्रमाणे प्रश्नोत्तरांना सुरुवात झाली. मुलानेही विचारले काही प्रश्न. नंतर आईने तुम्हाला दोघांना काही बोलायचं असेल तर आत जाऊन बोला असं म्हटलं. निकिता आणि तो म

ऑ फिस मध्ये गेल्यावर, निकिताला आठवलं कि काल कांदेपोहे चा कार्यक्रम बाहेर चालू असताना आईच्या मोबाईल वर एक कॉल आलेला. एका मुलाचा...निकिता, “ हॅलो, कोण बोलतोय ?” समोरची व्यक्ती, “ मी निखिल देशमुख बोलतोय...रेशीमगाठी वर प्रोफाइल पाहिली, मला माझा रेशीमगाठी चा नंबर सांगायचा होता. तुम्ही निकिता का ?” निकिता, “ अ...नाही, मी तिची आई बोलतेय, तुम्ही रेशीमगाठी क्रमांक सांगा आम्ही  माहिती बघून कॉल करू तुम्हाला.” असं बोलून तिने एका कागदावर क्रमांक लिहून घेतला आणि फोन ठेवला. संध्याकाळी घरी गेल्यावर तिने आईला सांगितलं आणि तो कागद शोधू लागली पण तिला तो कागद सापडला नाही. आई मावशीसोबत फोनवर बोलत होती. निकिता हळूच त्यांचं बोलणं ऐकण्याचा प्रयत्न करत होती पण काहीच ऐकू येत नव्हतं. आई आणि मावशी एकदा बोलू लागल्या कि यांना कोणीच थांबवू शकत नाही. मावशीला मुली फार आवडायच्या पण तिला दोन्ही मुले असल्यामुळे तिचा निकिता वर खूप जीव होता. दुसऱ्याच दिवशी त्या मावशीच्या ओळखीच्या मुलाकडच्यांनी होकार कळवला. आई खुश झाली, तिने संध्याकाळी वडिलांना सांगितलं पण निकिताला त्या मुलाचा स्वभाव थोडा आवडला नव्हता हे त्या दोघांनाह

आ ज रविवार...सगळ्यांचाच आवडता दिवस, पण निकिताचा मूड खराब होता. आज संध्याकाळी, पुन्हा कांदेपोहे चा कार्यक्रम, काल च्या अनुभवामुळे तिला आज एवढी भीती वाटत नसली तरी मनात चलबिचल चालूच होती. तिने रेशीमगाठी चालू केल आणि त्या मुलाची माहिती बघू लागली, तिच्यापेक्षा 3 वर्षांनी मोठा आणि एका मोठ्या कंपनीत वरिष्ठ पदावर होता. आईने जेवायला बोलावल आणि ती जेवायला गेली. वडील आईकडे बघत, “ काल आलेले त्यांचा काही निरोप ?” आईने नकारार्थी मान हलवली. वडील, “ आज संध्याकाळी येणार आहेत त्यांची माहिती काढली, आपली मंदाकिनी आत्या आहे ना त्यांच्या गावचे आहेत हे. तिने सांगितलं तस कि लोकं चांगली आहेत, पण जमिनीवरून काहीतरी वाद चालू आहेत सांगत होती.” आई, “ बाकी सगळं जाऊदेत पण मानस चांगली भेटणं महत्वाचं. अहो, माझी बहिण सिंधू आहे ना तिचा कॉल आलेला ती सांगत होती, बँकेत आहे मुलगा, वडील पोलीस मध्ये आहेत, 1 बहीण आहे. तिच्याच गावचे आहेत, दादर ला राहतात, ती ओळखते त्यांना.” वडील, “ बरं, मग फोटो आणि बायोडेटा सांग त्यांना पाठवायला, आपलापण पाठवून देऊ.” तिच्या बहिणीने आणलेलं स्थळ असल्यामुळे आई खुश होती आणि तिला खात्रीही